Het verhaal van een gewetensbezwaarde erfgoedprofessional

Wie ben ik om bewoners te wijzen op de (cultuurhistorische) waarde van hun huizen, terwijl ze steeds verder vervreemd raken van hun (t)huis? Deze vraag drong zich op bij publicist en architectuurhistoricus Astrid Aarsen. Zij volgde vier bewoners van het Groningse Woltersum in hun gevecht tegen scheuren en autoriteiten. Als het collectief draagvlak wordt ondermijnd, wat is dan nog de betekenis van erfgoed?  

Hoewel ik het me nu niet meer kan voorstellen, en het liever ontken dan toegeef, waren de bevingen in Noord-Groningen tot twee jaar geleden ook voor mij een ver-van-mijn-bed-show. Wat ik daarover uit de media oppikte, waren enkele schrijnende rapportages over gedupeerden, de boodschap dat gas voortaan ‘fout’ was - vooral uit solidariteit - en af en toe de melding van een nieuwe beving. Kortom, foute bodemboel daar in het Hoge Noorden.

Toen ontdekte ik Woltersum. Een eigenzinnig, idyllisch dorp, een parel in een paradijselijk landschap. Het enige wat in mij opkwam was: wie hier woont, is een geluksvogel. Niet veel later ontmoette ik vier ‘geluksvogels’ uit wat al snel een verscheurd para­dijs zou blijken te zijn. Mede dankzij een opdracht van Noorderbreedte raakte ik betrokken bij vier buren aan de Kollerijweg in Woltersum die vooruit wilden. Zij weigerden lijdzaam toe te kijken hoe de gevolgen van de gasexploitatie hun levens verwoestten.  

Lees hoe het afliep in Woltersum:
https://www.noorderbreedte.nl/2020/12/15/foute-bodemboel/  

Astrid Aarsen | december | 2020
Aanmelden voor de nieuwsbrief Federatie Ruimtelijke Kwaliteit kan via: http://www.ruimtelijkekwaliteit.nl/aanmelden-nieuwsbrief